2017-05-27 Ada Foah

2017-05-27 Ada Foah.

Vandaag ben ik naar Ada Foah gereisd om mijn laatste weekend in Ghana te genieten.
Ik had al veel van de plaats gehoord en gelezen, dus was ik erg benieuwd of het echt zo prachtig is.
De reis van Accra naar Ada zou 2 uur duren, maar het waren er 4 geworden. Zaterdag drukte en slechte wegen. De zandwegen stonden gedeeltelijk onder water en dat betekent dus lekker in een polonaise van auto’s en trotro’s door de modder bonjouren. Maar, het was wel gezellig in de trotro.
Het laatste uur was de weg gelukkig prima en konden we tempo maken.
Eenmaal aangekomen in Ada Foah, moest ik het hotel bellen om opgehaald te worden. Je kunt er namelijk uitsluitend met een boot komen.
Amerika, heet hij, een lange slungel met een beetje vrouwelijke lichaamsvormen en enorme lange x-benen. Dan ook nog ontzettend verlegen en dat heb je een karakter uit een stripboek.
De tocht ging verder een een authentieke boot, over de rivier Volta.
Het hotel ligt, op een grote zandbank, daar waar de Volta mondt in de oceaan. Er zijn dus 2 verschillende stranden Eentje ligt aan de oceaan, die veel te gevaarlijk is om in te zwemmen. De ander ligt aan de Volta en daar kun je wel in zwemmen. Het heeft een zandbodem, helder water en er is eb en vloed. Bij eb kunt je wel 100 meters de rivier in lopen voordat het diep wordt. Het punt waar de rivier in de ocean mondt is duidelijk te zien aan de schuimkoppen van de laatste.
Op de rivier drijven veel planten met een groot blad, het lijken net mini eilandjes.
‘s Ochtends zie je deze in een polonaise langzaam de oceaan in drijven? Het bijzondere is dat deze ketting van planten, ook in die formatie honderden meters de zee in drijven. Alsof de stroming van de rivier nog even z’n eigen weg baant binnen het oceaanwater. River versus ocean.

Het hotel staat bekend voor haar bijzondere kamers. Het zijn rieten hutjes die op het strand staan. Het bed staat dus op het zand en als je de deur opent heb je een prachtig uitzicht op de Volta en haar strand. Er is een mosquito net aanwezig, wat niet altijd het geval is in een hotel en door de rieten wanden blaast dag en nacht, een aangenaam koel briesje. Bio-airco.
Het is een oase van rust en dus heel aangenaam vertoeven. Het is er prachtig met palmbomen en een schoon strand, alsof je op een filmset bent.
Ze organiseren boottochtjes over de Volta, waarbij je vanalles kunt bezichtigen. Mangrove forest, crocodile pool, rumstokerij enz. Een gedeelte van de winst die ze hiermee maken gaat naar de gemeenschap. Zo hebben ze in 2001 een basisschool gebouwd en begonnen met vrijwilligers te werven om les te geven.
De keuken is heel lekker, ze hebben zelfs spaghetti, salades en pancakes.
In het weekend, nu dus, is er in de avond drum performance, dans en een kampvuur.
We waren maar met een handjevol toeristen, bewoners van Ada en het personeel van het hotel en we hebben tot diep in de nacht genoten van de muziek en het kampvuur. Jeugdsentiment.
Kortom, de recensies kloppen. Het is een klein paradijsje.


Zondag 27 mei.

In de vroege ochtend worden de kinderen in de rivier gewassen. Het water is lekker warm en helder, geen trash.
Ze worden helemaal ingezeept, zien wit van het schuim en dan even kopje onder en klaar. Daarna is er nog even tijd om te spelen, want pa en ma moeten ook in “ bad “.
Best gemakkelijk zo.
De bevolking leeft voornamelijk van de visvangst en wat akkerbouw. Basic life en eigenlijk heb je meer niet nodig. Je woont in een zelfgemaakt hutje, je vangt je eigen voedsel of plukt het uit de natuur, water voor de deur en het is er altijd warm.

De bewoners van het dorp komen voor een picknick op het strand van het hotel.
Oergezellig. BBQ, eten drinken vooral veel muziek en dans.
Genieten, ontzettend veel genieten.
Ik blijf nog een dagje langer.
Lekker lummelen.
Accra kan hier niet tegenop.