2017-04-29 Bolgatanga en Sirigu

2017-04-29 Bolgatanga en Sirigu.

Bolga, zo wordt de stad in de volksmond genoemd, is kleiner als Tamale, maar net zo
bruisend en druk. Het is de hoofdstad van Upper West Region en de laatste grote stad voor
de grens van Burkina Faso. Het is geen toeristenstad, maar meer een doorgangs stad voor
backpackers en vrachtwagens. Alhoewel in de omgeving rondom Bolga hele mooie en
interessante plaatsen zijn die zeer zeker de moeite waard zijn.
Mijn collega’s vertelde me over de crocodile-pool wat ik zeer zeker moest bezoeken, maar
aan hun enthousiaste verhalen te horen leek me dat meer een kitscherige toeristenattractie.
Enfin. Gisterenochtend ben ik heel vroeg met een ernstig gammele trotro, naar Bolga
vertrokken. Het ding rammelde van alle kanten en de chauffeur moest enkele keren stoppen
omdat de achterklep open sprong en de halve lading aan manden en goederen op de straat
kukelde.
Het landschap veranderde van de droge savanne naar licht glooiende uitgestrekte heuvels
met de ene keer een bos en de andere keer een groot plat weiland. Het droge seizoen loopt
ten einde en het heeft zelfs al een paar keer geregend, wat resulteert in een hele
voorzichtige aanslag van nieuw opkomend gras. Prachtig om te zien. Je kunt ver kijken,
omdat het nog niet zo dicht begroeid is en je kunt je een beeld maken hoe het landschap er
uit ziet na de regenperiode. We passeerden door een Toscane achtig natuur met groene
heuvels met graslanden, dikke bomen aan weerskanten van de weg en vervolgens waren de
eerste dikke afgeronde rotsblokken te zien. Het leken in eerste instantie op zwerfkeien die
her en der verspreid lagen. Maar hoe dichterbij we bij Bolga kwamen hoe meer brokken.
Sommige zo groot als een huis.
Tijdens de rit ben ik in gesprek gekomen met een aardige jonge man, een ambulance-nurse
notabene. Hij adviseerde me om eerst naar Sirigu te gaan, in het swopa, een cultureel
centrum, kun je fantastisch overnachten en het dorpje is zeer de moeite waard. Dit advies
heb ik later dan ook gevolgd. Bolga was bloed en bloedheet. Als ik eerst een hotel had
genomen had ik beslist de kamer niet meer verlaten. Ook omdat de stad geen
bezienswaardigheden heeft.
Het trotro- en taxi station in Bolga was zoals alle stations, ontzettend druk. Maar hier was
wel alles wat ruimtelijker opgezet zodat je gemakkelijk je weg kon vinden naar de volgende
opstapplaats. Het wemelde er van de eet- en marktkraampjes. Dat moet ook wel want de
trotro of taxi vertrekken pas als ze vol zijn. Dus heb ik na een rit van 3 uur nog eens 1,5 uur
moeten wachten voordat ik naar Sirigu kon doorreizen.
En weer geen openbare toiletten aanwezig.
De trotro naar Sirigu was enorm beklemmend. Het had een zeer laag plafond en we zaten
met veel te veel mensen als sardientjes in een blik op elkaar gepropt. Gelukkig zat ik bij het
raam, wat ik snel geopend had want de hitte was niet te harden en de nauwte al helemaal
niet. Voor de eerste keer kreeg ik last van paniek en wilde het liefst uitstappen. Maar dan
zou ik niet in Sirigu geraken. Dus, verstand op nul en naar buiten kijken.
We reden de stad uit en alweer zag ik die typische rotsblokken liggen. Het leken net
dinosauruseieren die her en der enkel of op een hoopje verspreid lagen. Heel apart, heel
bijzonder, ik kon mijn ogen er niet vanaf houden.