Volta trip, vertrek

Na mijn afscheid heb ik mijn laatste boterhammen en water, aan de zwerver voor het ziekenhuis gegeven en ben richting Accra vertrokken voor mijn Volta-trip.
Syto had deze georganiseerd en ze wilden dat ik mee ging. Gevolg was dan wel dat ik hierdoor 1 week langer in Swedru heb gewerkt en uiteindelijk maar 2 weken i.p.v.4, in Savelugu.
Enfin, die Voltatrip wilde ik ook wel graag doen, ook omdat we met 12 vrijwilligers samen gingen.

Vrijdagochtend zijn we vanuit Accra naar Akosombo vertrokken. We hadden een eigen bus met chauffeur, dus dat schiet lekker op, en airco.....luxe.
De sfeer in de bus was zalig. Een hoop geklets, afgewisseld met periodes dat de jeugd zat te slapen of met hun oordoppen in muziek luisterden.
Als we dan een tol-post passeerden en de horden straatventers langs de bus liepen te schreeuwen; had iedereen wel een verhaal over een ervaring met de straatventers.

In Akosombo zouden we gaan lunchen in een hotel/restaurant wat aan de Volta rivier lag.
De hotels hier bestaan meestal uit aparte huizen met een stuk of wat kamers. De gang is dan een wandelpad en deze keer liep het wandelpad door een aangelegd park met zwembad. We voelden ons net erg rijke stinkers.
Nadat we de lunch besteld hadden, hebben we een boottocht over de rivier, richting stuwdam, gemaakt.
Die had ik al gezien, maar dan van bovenaf en nu bleek dat ik maar de helft had gezien.
Mijn god wat was die angstaanjagend groot. Je zag de energiecentrale liggen en ik begreep meteen, dat ze daar heel veel elektriciteit konden opwekken.

Terug in het hotel was onze lunch klaar. Het schijnt dat de keukens hier ook zonder logistiek werken. Wat ze doen is me niet zo duidelijk, dat wordt alleen maar giswerk. Wat ik opmerk is dat iedereen achterelkaar z'n bord geserveerd krijgt met lange pauzes er tussen. Het is dan ook onverstandig om op elkaar te wachten met eten, want dan eet de helft van het gezelschap koud eten.
Na afloop was er (alweer) een misverstand over de rekening.
De Ghanees heeft niks met cijfers en kan niet rekenen. Artsen, leraren, winkelpersoneel, iedereen heeft een rekenmachine nodig. Een collega van mij, 48 jaar oud, beweerde dat hij 2 jaar jonger was als mij en ik heb het hem niet aan het verstand gekregen dat ik 10 jaar ouder was. Ze begrijpen dat nooit. Ze kunnen ook geen digitale klok lezen.
Dat "gemiemel" met die rekening heeft er wel voor gezorgd dat we achter lagen op ons tijdschema.
Dus heeft Knox, onze coördinator, onderweg constant met het hotel in Hohoe ( wordt als Hoho uitgesproken) contact gehouden.
De brug over de Volta was dicht, dus moesten we omrijden en de veerboot nemen. Dat kostte tijd, maar was wel een ervaring die ik niet had willen missen. Niet zozeer de boot, maar wel de straatventers en hun capriolen om hun goederen aan de man te krijgen.
De weg vanaf de rivier tot aan Hohoe, bleek de slechtst onderhouden weg van heel Ghana te zijn.
Dat was een regelrechte uitdaging. Ik zat achter in de bus en ben menig maal geheel van m'n zitting los gekomen, zwevend in de lucht. De reinste kermis attractie.
Uiteindelijk zijn we heel laat in het hotel aangekomen. Hotel is een groot woord. Meer een oud versleten pensionaat of zo. Veel gangen, veel kamers, hoge plafonds, eetzaal, conferentiezaal, en meer. De elektriciteit was uitgevallen (hihi) en er was geen water.
Ik moest met 2 andere meiden op 1 kamer en ondanks dat Knox alles van te voren geregeld en afgesproken had, was dit toch weer ( alweer) een probleem. Ze wilden de volle prijs voor de kamer, want het was een 3-persoonskamer (kingsize bed). Knox had echter een 2-persoons met extra matras geboekt en deze wilden we dan ook hebben cq betalen. Dat gebeurt nu aan de lopende band. Moeilijk doen, moeilijk doen.
Uiteindelijk hebben we de kingsize kamer voor de afgesproken prijs gekregen.
Nu nog 3 emmers water krijgen, om te kunnen douchen. Het werd er 1....ppfffff

Nadat we ons gedoucht hadden zijn we met z'n allen gaan eten in de eetkamer. Aangezien de kok al weg was, (........................)was de moeder van Knox zo lief geweest om voor ons frieten met kip en salade te maken.
Al snel kwamen de anekdotes over.......pizza?....no, no pizza this week....maby next month.......

Het was soms net alsof we op scoutingkamp waren....knoergezellig.