Lake Bosomtwe, Shanti shrine, Bobiri forrest

De volgende ochtend ben ik verder gereisd, naar Lake Bosomtwe in de buurt van Kumasi.
Het is een ontzettend groot meer, ontstaan uit een meteoriet inslag. Tijdens het regenseizoen stijgt het water en als het in het droge seizoen weer zakt, blijft er aan de oever een rand mineralen achter. Het water is bruin van kleur, troebel-zanderig-modderig. Je kunt er in zwemmen, maar het ziet er niet echt uitnodigend uit met al die drab er in.
Het meer is een beschermd natuurgebied en er mag geen gemotoriseerd voertuig gebruikt worden om op te varen. De lokale bevolking gebruikt al eeuwen lang, houten kano's om te vissen en ze peddelen met hun handen.
Ik had een romantisch guesthouse gevonden, met de beste keuken van de regio en dat was te proeven. Het was er gezellig en knus. In het restaurant hadden ze een gemetselde bank met mozaïk steentjes zoals ik die van Gaudi ken.
De kamers bestonden ook hier uit hutjes met tussenin heel veel groen. Grote struiken met prachtige bloemen. Ze leken op de Franse geranium en in de avond roken ze zalig. Ik heb dan ook tot 2 uur in de nacht buiten gezeten en genoten van de volle maan met z'n strooi licht, bloemengeur, het tjirpen van de krekels. Verder was er niks te horen. Geen verkeer, geen gospel, geen imams, geen voodooo priester, niks.

De volgende dag ben ik in alle vroegte vertrokken. Ik wilde de Shanti-shrine zien en het vlinderpark en daar je hier in Ghana nooit kunt plannen hoe lang iets duurt, moet je het zekere voor het onzekere nemen en genoeg tijd inplannen.

Op naar Ejisu. De taxichauffeur had me naar het trotrostation gebracht, maar zei dat er geen trotro's naar Ejisu reden, ik zou beter een taxi nemen naar het eerste beste dorp en daar de trotro. Mijn boek zei echter dat er wel een trotro reed, dus heb ik op het station nagevraagd en vond al snel eentje.
Onderweg kreeg ik het gevoel dat ik in de verkeerde trotro zat. Deze straat had ik gezien, deze ging naar Kumasi. Tja, dan maar eens navragen en jawel hoor; deze ging naar Kumasi. Terwijl de chauffeur zelf gezegd had dat hij naar Ejisu reed. Een medepassagier zei: "the driver is naïf, don't ask him." Had ik dus toch eerst die taxi moeten nemen.
Dan maar een omweg van 1 uur en al met al was het wel goedkoper.

Uiteindelijk ben ik dan toch bij de Shrine aangekomen. Wat een prachtig gebouw. Het is een Shanti paleis/justitiegebouw/heilige plaats en helemaal opgeknapt door de Engelsen als pleister op de wond voor het vernietigen van heel Kumasi ( wat dus vol stond met zulke gebouwen).
Eigenlijk schandalig, dat dit gebeurt is en dat de Engelsen niet meer gebouwen herbouwd hebben.
Ik ben er heel lang gebleven en heb genoten van de koelte in het gebouw, het heiligdom waarbinnen je een heel sereen gevoel krijgt, van de foto's en tekeningen en van de teksten die ik gelezen heb over de Shanti in het algemeen. Je wordt er helemaal stil van.

Het werd een uur of 2 en ik wilde graag naar het Bobiri butterfly forrest. Niet alleen om de massa's vlinders te zien, maar ook om in een lekker koel bos te zijn.
De trotro stopte in Kubease en 4 km lange weg naar de ingang zou ik moeten lopen. Het was een moeilijk te lopen zandpad, bloedheet en ik was alleen. En een blanke vrouw met een volle backpack. Dat valt natuurlijk op.
Een jonge waterverkoopster sprak me aan en vroeg of ik naar The Forrest wilde. Ik zei ja.
Ohkee, you must not walk, its tooo hot, this is Afrika, you sit and rest, wait I find a car......
Dus voor dat ik boe of ba kon zeggen zat ik in de schaduw op een houten bankje, te wachten tot er een taxi voor mij geregeld was. Ongelooflijk, ik vind het nog steeds ongelooflijk hoe behulpzaam deze mensen zijn.
'n Kwartiertje later zat ik in de auto te hobbelen en ondervond hoezeer deze jonge vrouw, gelijk had. Deze weg had ik niet te voet moeten afleggen. Veel te veel zon, veel te heet.

In het woud leidde de gids ( je mag in Ghana niet alleen het bos in) me eerst naar de grote bomen.Nou, dat waren er heel veel en de ene nog dikker en groter dan de andere. Ik kwam maar niet uitgekeken. Ongelooflijk mooi. Een echt oerwoud. Daarna zijn we naar de bloeiende en heerlijk ruikende struiken gegaan en daar wemelde het van de vlinders. De ene nog mooiers dan de andere. De ene nog sneller dan de andere. Grote, kleine, bonte of 1 kleur. Af en toe liep ik door een wolk van vlinders. Ze waren nauwelijks te fotograferen zo snel waren ze. Dus heb ik m'n camera maar uit gelaten en alleen maar genoten van het moment en ik dacht: Dit neemt mij niemand meer af.

Bij het informatiecentrum van het woud, was ook een guesthouse en er waren logees. Een dansgroep die een soort werkvakantie hielden. Bij terugkomst van onze wandeling waren de dansers flink aan het oefenen. Ze vroegen of ik mee wilde doen en dat wilde ik wel. Mijn taxi was er toch nog niet.
Tijdens het dansen zei een van de jongens( tegen 'n rond gevormde meid)...shake it girl. Shake what you're mother has given to you............
Ik kreeg een glimlach op m'n gezicht en hij vroeg wat er was. Hoe leg ik dit nu voorzichtig uit...You realy like this, girls with shapes....

Na een tijdje kwam de taxichauffeur weer en deze heeft me helemaal naar Ejisu gereden voor niks. Hij wilde geen geld, omdat ik als vrijwilliger in het ziekenhuis had gewerkt. " You did so much for my country and my people. I want to say thank you for that".
Sprakeloos.....