ontbijt in Aburi

3-10-2015
Mijn eerste nacht in Aburi. De kamer is prima en gezelschap heb ik ook. Er lopen van zo'n rare kleine salamandertjes tegen de muren. Hun voetjes lijken wel zwemvliezen die als zuignapjes fungeren. Je hoort ze eventje heel snel "trappelen", flats flats flats en dan zitten ze weer stil. Ze zien er heel grappig uit en zijn heel schichtig.

Vannacht heeft het ontzettend hard geregend. Het was hartstikke donker en ik durfde niet uit bed te stappen om naar buiten te kijken. Stel je voor, d'r kruipt iets op de vloer........Maarja, ik hoefde er ook niet uit, want buiten was het net zo donker. Dus ben ik lekker blijven liggen en heb geluisterd, naar het gezellige geluid van de regen.
Iets voor 6 uur werd ik wakker, het was mistig en het miezerde. Logisch, op die hoogte en ligging.
In de douche hing een boiler, maar het water bleef koud. Je kon de douchekop ook niet ophangen, ant het haakje was afgebroken, net zoals het plancet en nog meer accessoires. Gelukkig stond er een emmer voor de bucketshouwer. IDEAAL zo'n bucketshouwer. Moet ik thuis ook maar eens gaan invoeren.......niks te minuten lang onder de douche staan....gewoon nat maken, inzepen en afspoelen. Je hebt maar 5 liter water nodig om je te wassen. Voor mensen met lange haren kan er een litertje of 2 bij, meer heb je niet nodig, Boh, als we dat in Nederland ook zo zouden doen, hoefde de overheid niet zoveel liggen te zeuren over milieu.......
Trouwens, wij milieuën ons kapot en hier.......
TIA: This Is Afrika

Nog een GRT: Ghana Real Time

Vanochtend moest ik toch maar eerst eens naar een ontbijt gaan zoeken. In Sweet Afrika kun je geen eten krijgen. Dus heb ik de jonge man aan de receptie gevraagt, waar je kunt ontbijten. Eerst keek hij me vreemd aan. Breakfast?????
Communicatie gaat hier moeilijk. Ze spreken alles anders uit. De taxichauffeur noemde Sweet Afrika, Siet Afrika en ik maar denken dat hij Zuid Afrika bedoelde..........en dan zeg je natuurlijk nee, nee Sweet. Hij weer Siet....enz uiteindelijk zei ik maar: "yes just drive."in de hoop dat ik op het juiste adres afgezet wordt......is allenuij jôd jekomme.

Dus, de receptionist heeft me vanochtend in een taxi gezet, iets tegen de chauffeur ge-afrikaanst, die reed vervolgens 3 km de berg af en toen was ik er.
Op de hoek van de straat was het breakfast-restaurant, bestaatde uit een tafel, met daarop brood, eieren, pot nescafé en 'n pot energiedrankpoeder. Verder had de jonge dame achter het tafeltje nog een houtkool-brandpitje, een pannetje om eitjes in te bakken en een grote ketel om het koffiewater in te koken. Ohja, een mes, een spatel en 1 kopje. Hierin maakte ze de koffie of energiedrank welke ze vervolgens in een plastic zakje schonk. Het zakje werd dichtgeknoopt en klaar. De mensen bijten dan een hoekje van het zakje af en drinken het leeg,
Wat mijn ontbijt betreft...... Zittend op een bank met de kippen en de kuikens om mijn voeten heen scharrelen, heb ik heel intens genoten van een ontbijt wat ik al heel lang niet meer heb gehad.
Zo wil ik wel iedere dag beginnen.

Terug ben ik gelopen. 3Km is toch niks....Hier in Ghana lopen ze niet, tenminste niet verder als 500 meter. Dat is veel te ver......dan nemen ze een taxi.
Mijn collega's verbazen zich dan ook als ik zeg dat ik te voet kom en ga. Ook als ik het centrum in wil. Het ziekenhuis is 15 minuten lopen, het centrum 10 minuten langer. Piece of cake.