Cape Coast

In de middag zijn de dames op het strand gaan liggen.
Blauwe zee, met gevaarlijke stroming. Bijna wit strand met palmbomen............

Doch mar nit...doch mar de sjtad i.

Ik had 's ochtends een bord gezien: museum of slavery. Dus doa wool iech hen.
Zukke, zukke, zukke...nuus vonge. Doe zoos doa inge ouwe maan ôp ing bank, deë woar e boch ant leaze. Alzo vroaget iech dem noa dat moezeum.....Vengt deë doch aa ste laache. ....

Het slavenmuseum moest nog gebouwd worden. Ze hadden maar alvast het bord, met telefoonnummer en al, geplaatst. Zeker ter moivatie of zo. Het gebouw wat er stond was ooit een visgroothandel geweest. Maar vlak na de koloniale tijd was het in brand gevlogen......oejaaases, wie ken dat da noen?
De overheid had er grootse plannen mee gehad, net zoals alle niet afgemaakte gebouwen in Ghana. Maar helaas....toen kwam de crisis en natuurlijk ook de nieuwe (corrupte) regering.
Je ziet dan ook heel veel huizen in de ruwbouw staan, of nog erger...steunpilaren met een dak er op.Maar dan wel alvast bewoont........hant ze wal jinge airco nuëdig, doa trukt et va zellever.

Geen museum dus, dan maar door lopen. Dat kan zonder problemen.
Ik hoor ze roepen ....obruni...obruni......maar niet vervelend bedoeld en als je opkijkt dan zwaaien ze of vragen of je iets van ze wilt kopen. Ik zwaai maar terug, totdat ik een lamme arm heb.
Er staat een mooie kerk en ik ga naar binnen. Wauw. Dikke vette kerkbanken met brede jepolsterde zitvlakken. Is eens wat anders als wat je in Nederland hebt. In de linkervleugel staan zelfs banken waar het zitvlak en de rugleuning bekleed is....met rooje pluche.......zicher vuur de dikkôp....
Veel groen en goud. Op de 1ste etage staan geen bankjes maar hele tribunes. Wea mot doa allenuij zitse?
Het koor repeteert, ik blijf even zitten, maak stiekem wat foto's en ga dan maar weer.

Een stukje verderop staat de muziek knoer en knoer hard. Ik zie een klein park waarin witte paviljoententjes staan, met rose en lila strikken en slingers. Mannen in lila pakken, vrouwen in lichtlila galajurk........ik denk een bruiloft. En jawel...de bruid is in het rose.
Ik mag kijken, maar geen foto's maken.

De mensen in Ghana zijn erg bijgelovig. Ze denken dat de camera hun ziel weg haalt.
Eigenlijk vreemd. Als je de bilboards ziet, dan denk je dat het land bijna westers is.....tv, keuken, bankstellen, reklame voor leningen, vakanties enz, maar niets is minder waar.Veel bijgeloof, tovenaars, medicijnmannen en chemicals die je kunt kopen.
Je ziet regelmatig een heilige plek. Maar ook overdreven gospel, haleluja en Allah.

De hoteleigenaar vertelde dat de vissers op dinsdag niet de zee op gingen. Want dan waren er monster in het water. Dus geen verse vis op dinsdag.
Zo ook het verhaal dat het hele personeel van de zeepfabriek naar buiten vluchtte omdat er een heks binnen was. Dus, moest er eerst een tovenaar komen en na heel wat uren zingen en trommellen, was de heks weg en ging iedereen weer naar binnen.