Weeshuis en cape Coast 18-09-2015
Door: Thera
Blijf op de hoogte en volg Thera
23 September 2015 | Ghana, Accra
Vandaag een weeshuis bezocht.Ik mocht geen foto's maken en ook niet filmen. Dus heb ik mezelf opgenomen met de telefoon. Dit was wel toegestaan. Maar zij konden niet zien of ik de camera naar mij toe had gedraaid of niet. De weg van af de grote straat tot naar het weeshuis ging door een woonwijk.......nouja, armoede wijk en uiteraard overal weer rondslingerend afval. Welliswaar minder als langs de grote weg maar toch.....
De mensen hier hebben daar geen problemen mee. Misschien is dat nog iets van een paar honderd jaar geleden, toen ze nog in de wildernis leefden. Ja, dan kun je alles rond laten singeren. De dieren eten alles op, de rest wordt door insecten en bacteriën gesoupeerd. Maar plastic............
enfin, het weeshuis was tevens een school. Heel klein maar wel "rijk".
De kinderen behoren 's ochtens om 8 uur aanwezig te zijn, maar de schoolbus arriveertmeestal rond 9- half 10. Dan begint de les en om 11- half 12 is weer pauze. Deze duurt zolang ze duurt. Dan gaat de les weer verder tot 14-15 uur.
Hygiëne is er niet, totaal niet. De kinderen doen het in een diep gat, welliswaar met cement bekleed, maar toch. Het stinkt en er is totaal geen mogelijkheid om de handen te wassen na toiletgebruik. De meeste kinderen plassen dan ook gewoon op het schoolplein. Rokje omhoog, broekje omlaag, door de knieën zakken en hupsakee...........op zich geen ramp. Urine is steriel en met deze temperatuur droogt het plasje voordat er iets in kan groeien. Niks aan de hand en je hoeft dan ook je handen niet te wassen. Wel zo gemakkelijk.
Wat het onderwijs betreft.....je juf zegt het voor en de kids bléren het na en alles in onverstaanbaar Engels. En net zoals in Nederland, wordt het Engels spreken gepromoot. Dus de kleinkinderen van nu spreken geen Twi of Fante meer en kunnen dus hun grootouders niet meer verstaan.
Jammer, alweer een taal die gaat verdwijenen. Alweer een cultuur die er straks niet meer is.....alles wordt afgevlakt naat 1 taal, 1 cutuur................
's Middags zijn Silvia en ik met de trotro, naar Cape Coast gereden. 2 uur hobbelen in een overvolle minibus.
Maar voordat we in kunnen stappen, moeten we eerst een kaartje kopen. Aan een loket..........als je die kunt vinden...het trotro stationplein staat zooooo overvol met auto's, bussen, karren, venters en kopers, dat je door de bomen het bos niet meer ziet
Maar voordat we vertrekken komt eerst een of andere priester/sjamaan preken, man of vrouw maakt niks uit. Het schijnt dat dit helemaal normaal is. Je mag dan ook niet praten.
Onderweg valt ierdeen in slaap. Zodat ik gerust foto's kan maken van de omgeving die wij passeren.
Af en toe stoppen we, zodat straatventers, die langs de hele route te vinden zijn, iets kunnen verkopen. Wel zo handig, want het water raakt snel op en om nu de hele dag met zo'n zware 1,5 literfles te schouwen is toch geen pretje. Dus kun je voor 1 cedi ( € 0,25) een klein flesje van 500cc kopen.
De verkopers dragen hun goederen in een heeele grote schaal op hun hoofd en de verkoop gaat via het raam, door de hele bus.........Laat me denken aan Toon Hermans, de scene waarin hij in de bioscoop zit en z'n zakje pinda's of chips door de hele zaal wordt door gegeven.
Cape Coast is anders. De straten zijn breder, het verkeer is iets rustiger en je ziet restanten van de koloniale tijd. Helaas is hier niets is onderhouden en lijkt het een vuilnisbelt.
Op het eerste gezicht lijkt het alsof de Ghanese bevolking na "de bevrijding", de stad compleet overwoekerd heeft en ingericht naar de eigen Ghanese stijl. Op de begane grond winkeltjes van golfplaten of afvalhout, stro is ook erg in de mode, zie ik. De bovenliggende etages worden als woon- of opslagruimte gebruikt, met de wesj an duur en de prulle die ze nit mieë jebroeche weëde doa och urjens neer jezetst. Wat jaar oes nit mieë tse jebroeche is pratsje ze an duur...bei de res va et jezoks.
Van de oude statige Engelse gebouwen is niet veel over. De verf is verbleekt of helemaal verdwenen. Keine noth.....dann kleben wier einfach was anderes drauf.
Die Boten im Hafen liegen seite an seite mit dazwischen etagen Muhl. Kein Wasser zu sehen.
Und doch, doch ist die Stadt freundlich. Die Menschen sind sehr freundlich und gastfrei. Man wird überal mit geholfen, ohne drenglichkeiten. Einfach super.
Het hostel/hotel heet Oase en is ook een oase van rust en ontspanning. Behalve vrijdagavonds, dan begint het feesten. We hebben tot 2 uur 's nachts gedanst.
De mensen hier hebben daar geen problemen mee. Misschien is dat nog iets van een paar honderd jaar geleden, toen ze nog in de wildernis leefden. Ja, dan kun je alles rond laten singeren. De dieren eten alles op, de rest wordt door insecten en bacteriën gesoupeerd. Maar plastic............
enfin, het weeshuis was tevens een school. Heel klein maar wel "rijk".
De kinderen behoren 's ochtens om 8 uur aanwezig te zijn, maar de schoolbus arriveertmeestal rond 9- half 10. Dan begint de les en om 11- half 12 is weer pauze. Deze duurt zolang ze duurt. Dan gaat de les weer verder tot 14-15 uur.
Hygiëne is er niet, totaal niet. De kinderen doen het in een diep gat, welliswaar met cement bekleed, maar toch. Het stinkt en er is totaal geen mogelijkheid om de handen te wassen na toiletgebruik. De meeste kinderen plassen dan ook gewoon op het schoolplein. Rokje omhoog, broekje omlaag, door de knieën zakken en hupsakee...........op zich geen ramp. Urine is steriel en met deze temperatuur droogt het plasje voordat er iets in kan groeien. Niks aan de hand en je hoeft dan ook je handen niet te wassen. Wel zo gemakkelijk.
Wat het onderwijs betreft.....je juf zegt het voor en de kids bléren het na en alles in onverstaanbaar Engels. En net zoals in Nederland, wordt het Engels spreken gepromoot. Dus de kleinkinderen van nu spreken geen Twi of Fante meer en kunnen dus hun grootouders niet meer verstaan.
Jammer, alweer een taal die gaat verdwijenen. Alweer een cultuur die er straks niet meer is.....alles wordt afgevlakt naat 1 taal, 1 cutuur................
's Middags zijn Silvia en ik met de trotro, naar Cape Coast gereden. 2 uur hobbelen in een overvolle minibus.
Maar voordat we in kunnen stappen, moeten we eerst een kaartje kopen. Aan een loket..........als je die kunt vinden...het trotro stationplein staat zooooo overvol met auto's, bussen, karren, venters en kopers, dat je door de bomen het bos niet meer ziet
Maar voordat we vertrekken komt eerst een of andere priester/sjamaan preken, man of vrouw maakt niks uit. Het schijnt dat dit helemaal normaal is. Je mag dan ook niet praten.
Onderweg valt ierdeen in slaap. Zodat ik gerust foto's kan maken van de omgeving die wij passeren.
Af en toe stoppen we, zodat straatventers, die langs de hele route te vinden zijn, iets kunnen verkopen. Wel zo handig, want het water raakt snel op en om nu de hele dag met zo'n zware 1,5 literfles te schouwen is toch geen pretje. Dus kun je voor 1 cedi ( € 0,25) een klein flesje van 500cc kopen.
De verkopers dragen hun goederen in een heeele grote schaal op hun hoofd en de verkoop gaat via het raam, door de hele bus.........Laat me denken aan Toon Hermans, de scene waarin hij in de bioscoop zit en z'n zakje pinda's of chips door de hele zaal wordt door gegeven.
Cape Coast is anders. De straten zijn breder, het verkeer is iets rustiger en je ziet restanten van de koloniale tijd. Helaas is hier niets is onderhouden en lijkt het een vuilnisbelt.
Op het eerste gezicht lijkt het alsof de Ghanese bevolking na "de bevrijding", de stad compleet overwoekerd heeft en ingericht naar de eigen Ghanese stijl. Op de begane grond winkeltjes van golfplaten of afvalhout, stro is ook erg in de mode, zie ik. De bovenliggende etages worden als woon- of opslagruimte gebruikt, met de wesj an duur en de prulle die ze nit mieë jebroeche weëde doa och urjens neer jezetst. Wat jaar oes nit mieë tse jebroeche is pratsje ze an duur...bei de res va et jezoks.
Van de oude statige Engelse gebouwen is niet veel over. De verf is verbleekt of helemaal verdwenen. Keine noth.....dann kleben wier einfach was anderes drauf.
Die Boten im Hafen liegen seite an seite mit dazwischen etagen Muhl. Kein Wasser zu sehen.
Und doch, doch ist die Stadt freundlich. Die Menschen sind sehr freundlich und gastfrei. Man wird überal mit geholfen, ohne drenglichkeiten. Einfach super.
Het hostel/hotel heet Oase en is ook een oase van rust en ontspanning. Behalve vrijdagavonds, dan begint het feesten. We hebben tot 2 uur 's nachts gedanst.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
