Trotro
Door: Thera
Blijf op de hoogte en volg Thera
29 September 2015 | Ghana, Swedru
21-09-2015. Met de trotro terug naar Swedru.
Man daft nicht nachdenken in das Trotro. Sommige chauffeurs fahren wie die wilden. Maximale snelheid is, net als bij ons, 80 km/uur. Maar bij "goed asvalt, gutes asfalt" rijden ze 100. Je moet toch de tijd einholen, die je bij de stukken slecht wegdek verloren hebt.......eerder vertrekken, dat kunnen ze niet. Er wordt vertrokken als de trotro vol is, propvol. Manchmal muss dan noch etwas rein in das Trotro. Ne Tür ist kein probleem.Dan moet er nog 'n deur, of zo, ingeschoven worden.....Füsen hoch und herrein mit die Sachen. Alles wat er op de boden tussen de stoelen in geschoven kan worden, wordt er ook in geschoven. Eine Tasche meht oder weniger ist kein Probleem. Dan bleibt die klappe hinten,de achterdeur, maar een beetje open.
Het gebeurt dan ook dat er regelmatig een koffer of anderes Gepäck op de straat terecht komt. Zo ook op onze weg terug naar Swedru. In de tegenovergestelde richting lag een grote tas met kleren op de weg. Onze chauffeur en wat mannen, hebben de boel opgeruimd. Eifach das Gepäck an die Strassenzeite legen, ein Tuch, Decke oder Laken, drüber und weiter fahren.
Met zo'n overvolle trotro gaat het bergop rijden natuurlijk erg moeilijk. Maar bij bergaf krijg je het gevoel als of je een vallende rotsblok bent.
Scherpe bochten hebben ze hier gelukkig niet niet, maar wel grote gaten......daar kun je dan zo leuk omheen slalommen....voor het kind n de man. De passagiers worden dan "van voooor naar achter, van liiinks naar re-e-echts"durchee jehoebeld.
Als de gaten in de weg te groot cq te diep geworden is, dan vult de lokale bevolking het wel zelf. Kinderen slepen kleine takken aan en de grote kinderen de zand. Jonge volwassen mannen vullen de gaten dan met het aangeleverde materiaal. Levensgevaarlijke opdracht. Het verkeer raast al toeterend, gewoon door. Links of rehts van de weg, het maakt allemaal helemaal niks uit. Je krijgt het gevoel dat eentje meer of minder in afrika, helemaal niks uit maakt.
21-09-2015. Met de trotro terug naar Swedru.
Man daft nicht nachdenken in das Trotro. Sommige chauffeurs fahren wie die wilden. Maximale snelheid is, net als bij ons, 80 km/uur. Maar bij "goed asvalt, gutes asfalt" rijden ze 100. Je moet toch de tijd einholen, die je bij de stukken slecht wegdek verloren hebt.......eerder vertrekken, dat kunnen ze niet. Er wordt vertrokken als de trotro vol is, propvol. Manchmal muss dan noch etwas rein in das Trotro. Ne Tür ist kein probleem.Dan moet er nog 'n deur, of zo, ingeschoven worden.....Füsen hoch und herrein mit die Sachen. Alles wat er op de boden tussen de stoelen in geschoven kan worden, wordt er ook in geschoven. Eine Tasche meht oder weniger ist kein Probleem. Dan bleibt die klappe hinten,de achterdeur, maar een beetje open.
Het gebeurt dan ook dat er regelmatig een koffer of anderes Gepäck op de straat terecht komt. Zo ook op onze weg terug naar Swedru. In de tegenovergestelde richting lag een grote tas met kleren op de weg. Onze chauffeur en wat mannen, hebben de boel opgeruimd. Eifach das Gepäck an die Strassenzeite legen, ein Tuch, Decke oder Laken, drüber und weiter fahren.
Met zo'n overvolle trotro gaat het bergop rijden natuurlijk erg moeilijk. Maar bij bergaf krijg je het gevoel als of je een vallende rotsblok bent.
Scherpe bochten hebben ze hier gelukkig niet niet, maar wel grote gaten......daar kun je dan zo leuk omheen slalommen....voor het kind n de man. De passagiers worden dan "van voooor naar achter, van liiinks naar re-e-echts"durchee jehoebeld.
Als de gaten in de weg te groot cq te diep geworden is, dan vult de lokale bevolking het wel zelf. Kinderen slepen kleine takken aan en de grote kinderen de zand. Jonge volwassen mannen vullen de gaten dan met het aangeleverde materiaal. Levensgevaarlijke opdracht. Het verkeer raast al toeterend, gewoon door. Links of rehts van de weg, het maakt allemaal helemaal niks uit. Je krijgt het gevoel dat eentje meer of minder in afrika, helemaal niks uit maakt.
Man daft nicht nachdenken in das Trotro. Sommige chauffeurs fahren wie die wilden. Maximale snelheid is, net als bij ons, 80 km/uur. Maar bij "goed asvalt, gutes asfalt" rijden ze 100. Je moet toch de tijd einholen, die je bij de stukken slecht wegdek verloren hebt.......eerder vertrekken, dat kunnen ze niet. Er wordt vertrokken als de trotro vol is, propvol. Manchmal muss dan noch etwas rein in das Trotro. Ne Tür ist kein probleem.Dan moet er nog 'n deur, of zo, ingeschoven worden.....Füsen hoch und herrein mit die Sachen. Alles wat er op de boden tussen de stoelen in geschoven kan worden, wordt er ook in geschoven. Eine Tasche meht oder weniger ist kein Probleem. Dan bleibt die klappe hinten,de achterdeur, maar een beetje open.
Het gebeurt dan ook dat er regelmatig een koffer of anderes Gepäck op de straat terecht komt. Zo ook op onze weg terug naar Swedru. In de tegenovergestelde richting lag een grote tas met kleren op de weg. Onze chauffeur en wat mannen, hebben de boel opgeruimd. Eifach das Gepäck an die Strassenzeite legen, ein Tuch, Decke oder Laken, drüber und weiter fahren.
Met zo'n overvolle trotro gaat het bergop rijden natuurlijk erg moeilijk. Maar bij bergaf krijg je het gevoel als of je een vallende rotsblok bent.
Scherpe bochten hebben ze hier gelukkig niet niet, maar wel grote gaten......daar kun je dan zo leuk omheen slalommen....voor het kind n de man. De passagiers worden dan "van voooor naar achter, van liiinks naar re-e-echts"durchee jehoebeld.
Als de gaten in de weg te groot cq te diep geworden is, dan vult de lokale bevolking het wel zelf. Kinderen slepen kleine takken aan en de grote kinderen de zand. Jonge volwassen mannen vullen de gaten dan met het aangeleverde materiaal. Levensgevaarlijke opdracht. Het verkeer raast al toeterend, gewoon door. Links of rehts van de weg, het maakt allemaal helemaal niks uit. Je krijgt het gevoel dat eentje meer of minder in afrika, helemaal niks uit maakt.
21-09-2015. Met de trotro terug naar Swedru.
Man daft nicht nachdenken in das Trotro. Sommige chauffeurs fahren wie die wilden. Maximale snelheid is, net als bij ons, 80 km/uur. Maar bij "goed asvalt, gutes asfalt" rijden ze 100. Je moet toch de tijd einholen, die je bij de stukken slecht wegdek verloren hebt.......eerder vertrekken, dat kunnen ze niet. Er wordt vertrokken als de trotro vol is, propvol. Manchmal muss dan noch etwas rein in das Trotro. Ne Tür ist kein probleem.Dan moet er nog 'n deur, of zo, ingeschoven worden.....Füsen hoch und herrein mit die Sachen. Alles wat er op de boden tussen de stoelen in geschoven kan worden, wordt er ook in geschoven. Eine Tasche meht oder weniger ist kein Probleem. Dan bleibt die klappe hinten,de achterdeur, maar een beetje open.
Het gebeurt dan ook dat er regelmatig een koffer of anderes Gepäck op de straat terecht komt. Zo ook op onze weg terug naar Swedru. In de tegenovergestelde richting lag een grote tas met kleren op de weg. Onze chauffeur en wat mannen, hebben de boel opgeruimd. Eifach das Gepäck an die Strassenzeite legen, ein Tuch, Decke oder Laken, drüber und weiter fahren.
Met zo'n overvolle trotro gaat het bergop rijden natuurlijk erg moeilijk. Maar bij bergaf krijg je het gevoel als of je een vallende rotsblok bent.
Scherpe bochten hebben ze hier gelukkig niet niet, maar wel grote gaten......daar kun je dan zo leuk omheen slalommen....voor het kind n de man. De passagiers worden dan "van voooor naar achter, van liiinks naar re-e-echts"durchee jehoebeld.
Als de gaten in de weg te groot cq te diep geworden is, dan vult de lokale bevolking het wel zelf. Kinderen slepen kleine takken aan en de grote kinderen de zand. Jonge volwassen mannen vullen de gaten dan met het aangeleverde materiaal. Levensgevaarlijke opdracht. Het verkeer raast al toeterend, gewoon door. Links of rehts van de weg, het maakt allemaal helemaal niks uit. Je krijgt het gevoel dat eentje meer of minder in afrika, helemaal niks uit maakt.
-
29 September 2015 - 23:39
Johan:
Ik wil graag eerst een reactie geven op je verhaal van Cape Coast Castel. Ik werd er stil van. Een passend verhaal , juist in deze tijd. De mens is het meest barbaarse dier dat op deze aarde rondloopt.
Je verhaal inspireert mij om de weg die ik ingeslagen ben door te zetten. Dank je.
En verder , of het nu de stank ( je gaat eraan wennen hoor), de kuilen, de zee en vissers, de bruiloft of het constant vragen om een beetje geld gaat.....ga door met schrijven. ( ook dat Kirchroads, al moet ik dat 5 maal overlezen) Het is boeiend en als ik morgen een rommedoe ga kopen en naast de pc leg zal het net zijn alsof ik daar ben.
Ik heb n keer een boek gelezen ( ik dacht Sangoma of zo iets) . De weg om tovenaar te worden stond daarin beschreven. Een jaren lange keiharde opleiding, veel studie en het meedoen aan rituelen wat een normaal mens niet aankan.
Je hebt westerse, oosterse en.....misschien ook wel Afrikaanse geneeskunde.
Geniet ervan, groetjes Johan -
30 September 2015 - 08:36
Peter:
Prachtig verhaal! Ik geniet onder t lezen. Bedankt voor t delen. Geniet.
Gr. Peter
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
