2017-04-09 mijn gastgezin

2017-04-09 mijn gastgezin.

Baidawu is een jonge vrouw van 35 jaar en alleenstaande moeder van 3 kinderen. Ze wonen
in een klein appartement met 3 kamers, waarvan eentje voor vrijwilligers is gereserveerd.
Het appartement maakt deel uit van een aantal aanelkaar gelegen woninkjes met een
binnenplaats, waarin een dikke boom staat die voor de nodige verkoeling zorgt. Ze is, net als
alle moeders in Ghana, streng maar ook gerechtigd. Haar broer brengt de kinderen naar
school en haalt ze ook weer op, om ze bij oma af te zetten. Zo kan Baidawu haar werk als
maatschappelijk werkster blijven aanhouden.
Ze heeft het allesbehalve gemakkelijk. De kinderen zijn 10, 7 en 1 jaar oud en haar man “
just left”. Een uitkering bestaat in Ghana niet, laat staan een bijstandsuitkering of kindergeld.
Nee, iedereen moet z’n eigen boontjes doppen. Gelukkig lossen ze alle problemen binnen
de hele familie op, het is hier een geven en delen. Prachtig.
Ik bewonder Baydawu, haar doorzettingsvermogen, haar kracht, haar eeuwige lach, haar
optimisme en haar positiviteit naar de toekomst. Ze is zo zorgzaam naar iedereen toe, werkt
zich kapot en heeft ook nog studieplannen.
Zij is een van de vrouwen van de nieuwe generatie, de generatie die niet zoveel kinderen
willen, de generatie die de vervuiling in Afrika bestrijdt, die geen houtskool maar gas
gebruikt om te koken, die bomen wilt planten i.p.v. kappen. Mede dankzij internet en tv zijn
ze zich bewust van een hoop zaken en laten hun stem horen.
Het aantal kinderen wat op de grond zit te eten, wisselt met de dag. Soms 3, soms 8 stuks.
Het zijn haar eigen kinderen en soms die van een zus of broer erbij.
It’s all in the family.
Baydawu is een echte huismus. Ze komt niet veel buiten en voelt zich thuis helemaal op
haar gemak. Ze zit dan ook geen minuut stil, altijd in de weer met koken, wassen, vegen,
opruimen enz. De andere vrouwen van de compound zijn wel veel buiten op de
binnenplaats. Eigenlijk speelt hun hele leven af op die paar vierkante meter. Ze koken
samen op houtskoolbrandertjes, kletsen samen ( de godsgruwelijke hele dag), wassen
samen en maken dagelijks ruzie. Baydawu blijft liever binnen en gebruikt gas om te koken.
Ze is zich ervan bewust dat Ghana, ooit een groot oerwoud, verdroogd en verdort door de
vele houtkapperij en dat dit moet stoppen.
De kinderen zijn vaak bij oma en zeggen dan ook wel eens….als jij dood gaat, gaan wij
bijoma wonen. Baydadw, schuddenbuikend van het lachen, zegt dan :” Don’t kill me yet, if
you wanna live with you grandma, just go but don’t kill me now.”
Ze noemt mij sweety of moemie en de kinderen noemen mij grandma of aunty.