2017-04-30 Tongo en de Tengzug Hills

2017-04-30 Tongo en de Tengzug Hills

Nadat ik vanuit Paga terug was in Bolga, bleek ik nog tijd genoeg te hebben om naar Tongo
te gaan. De heuvels, the horseshoe-shaped Tengzug Hills, moeten bijzonder mooi zijn en
er is een shrine, waarover veel geschreven wordt. Dus op naar Tongo.
De taxirit duurde 30 minuten en in Tongo stond mijn gids Justice, een ex-collega van
Savelugu Hospital, al op me te wachten. Het was bloed en bloedheet, zelfs in de schaduw
was het niet te doen. Tot mijn grote verbazing had Justice airco in de auto. Haaaaaaaah
zaaalig.
De weg ging behoorlijk steil bergop en het aantal ronde zwerfkeien was ontelbaar. Het leek
wel of die bergen ( ik vond het geen heuvels meer ) louter en alleen maar uit die keien
bestonden en alsof ze langzaam afbrokkelden. Zoiets bijzonders heb ik nog nooit gezien.
Eenmaal boven op de top aangekomen, reden we een dorpje in met zowaar een
toeristeninformatiekantoortje. Een zeer grote vriendelijke man kwam naar buiten en
begroette ons. Hij vroeg of we het chief palace en de shrine wilden bezoeken en dat wilde
wij wel. Daar was natuurlijk een prijskaartje aan verbonden en in Ghana moet je je dan ook
nog eens registreren. Met naam en toenaam, waar je vandaan komt, waar je naartoe gaat,
je bezigheid in Ghana enz. Zo kon ik zien dat ze gemiddeld toch iedere dag 1 bezoeker
hebben.
Na de nodige formaliteiten, betalen doe je hier achteraf, zijn we doorgereden naar het paleis,
de gids van het kantoortje ging mee om te vertalen. In Upper West Region spreken ze Fra
Fra en Justice spreekt Dagbani. Lekker handig zoveel talen in 1 land.
De chief, een zeer oude statige man met troebele rode ogen en een getekend maar
vriendelijk gezicht, zat op een heel dik kussen met daaronder een koevel. Dit was de troon
van de chief. Bij de Shanti zit de chief op een houten krukje, een stool. Hier zit hij op,een
koevel. De “ troonzaal” bestond uit een afdak voor het paleis en de troon stond natuurlijk,
kan niet anders, boven op een podium met een stuk of 4 treden naar beneden.
Voor en naast de chief , 1 trede lager, zaten zijn raadgevers. Wij moesten nog eens 2 treden
lager op de grond zitten.
De raadgevers klapten heel zachtjes, losje in hun handen als teken van respect voor de
chief. Deze sprak onduidelijk en zoals ik heel vaak in Ghana heb opgemerkt, zonder iemand
aan te kijken, zonder enige emotie in het gezicht. Het lijkt wel alsof hij tegen zichzelf praat.
De raadgevers spraken terug, ook zonder iemand aan te kijken en weer klapten ze zachtjes
in hun handen. De gids vertaalde, we waren hartelijk welkom in het dorp en in zijn paleis.
Toen volgde er een stilte en weer sprak de chief. Over en weer werden complimenten
gegeven en dankbaarheid getoond. Het was zeer goed te merken hoe machtig deze man
was en hoeveel respect de mensen voor hem hebben. Hij vroeg waarom we zijn dorp
bezochten, sightseeing of zaken en of we ook de shrine wilden bezoeken voor sightseeing of
worshipping. Hij was bloedserieus met z’n vragen en even dacht ik, dadelijk worden we
weggebonjourd, omdat we alleen komen kijken en foto’s maken.
Maar uiteindelijk waren we niet alleen van harte welkom, maar mochten we het hele paleis
en de shrinen zien en fotograferen. Ook vertelde hij trots over zijn “ gezin” .
De chief had maar liefst 21 vrouwen. Het aantal kinderen en kleinkinderen werden niet meer
geteld. In het paleis, wat eigenlijk een dorp was, leefde dus 1 familie bestaande uit ongeveer
350 mensen, zijn gezin.