2017-04-29 Sirigu

2017-04-29 Sirigu

Na een fantastische nacht, stond mijn ontbijttafel gedekt en al klaar op mijn privéterras, voor
de deur van mijn hutje. Koffie, brood, omelet met groenten. Het standaard Ghana ontbijt,
met deze keer een potje Nederlandse jam erbij. Wauw, ik voelde me helemaal de koningin.
De tegenwoordige eigenaar van het guesthouse had mij gisteravond al veel verteld over het
dorp en de nijverheid van de vrouwen. Ik had geen behoefte om een workshop te volgen
maar wilde wel graag iets kopen in het winkeltje. Maar eerst kreeg ik een rondleiding van de
omgeving en natuurlijk van de prachtig geverfde boerderijtjes.
In de wijde omgeving van het guesthouse zag je her en der van die sprookjesachtige mini
burchten liggen. Het was het plaatje van Afrika wat ik als jong meisje al in mijn hoofd heb.
De maïs en lokale hoog gewas, was al geoogst en lag in bosjes gebonden in de bomen. Dit,
om te voorkomen dat de mieren alvast ervan zouden eten. Omdat het land nu leeg en
natuurlijk droog was kon je alles overzien. Dat houdt dus in dat, als de gewassen hoog
staan, ieder boerderijtje helemaal ingesloten is.
Romantisch.
Dat wil ik wel eens zien.
Dus moet ik weer terug komen.
De miniburchtjes bleken boerderijtjes te zijn. Het ronde hutje met rieten dak is het huis van
de man. Het rechthoekige gebouw ernaast, met rieten of zink dak, is het huis van de
vrouwen. Dan is er nog een hoog half cirkelvormig gebouw met een heel kleine kruipdoor
ingang waarachter een halve muur staan waarover je moet kruipen om in de ruimte te
komen. Het is een shelter voor de vrouwen en kinderen. Alle gebouwen zijn middels een
muur verbonden. Dan heb je nog die grappige torentjes op de binnenplaats van ongeveer
mijn lengte. Deze staan niet op de grond maar op een houten verhoging en zijn open aan de
bovenkant. Sommige hebben daar een strohoedje over deze opening, andere een
aardewerken pot. Het zijn graansilo’s. De kippen en de geiten hebben ook een eigen stal
van leem, lijkt meer op een hondenhok.
Iedere boerderij heeft voor de hoofdingang een shrine, een heiligdom van de ancestors , met
daarop de nodige offers; schedels van dieren, veren van fouwels, stenen, kralen, potjes.
Het traditionele geloof wordt in het noorden van Ghana nog heel gepraktiseerd en het
verbaasd me telkens weer opnieuw dat zelfs intelligente mensen daarin geloven.
Na de rondleiding en souveniertjes kopen heb ik de trotro naar Bolga genomen. Deze keer
was het een betere bus. Maar…….om de zoveel kilometer stapje de chauffeur uit om met de
wieldopsleutel alle wieldoppen vast te draaien. No speeding dus.
Paga.
In Bolga heb ik dan de taxi naar Paga genomen, naar de crocodile pool. Volgens mijn
collega’s moest ik dit absoluut zien. Joekels van krokodillen die tam zijn…...vanuit zichzelf.
Dit omdat de mensen niet op ze jagen. Er is natuurlijk een prachtige sage aan verbonden
over een man aan een krokodil gevraagd heeft of deze hem naar de overkant van het meer
wilde brengen. Als dank hiervoor zou hij en al z’n nazaten never nooit op krokodillen jagen.