2017-04-11 het laboratorium

2017-04-11 het laboratorium.

Gisterenochtend heeft Baydawu me naar het ziekenhuis gebracht. Zoals gewoonlijk kreeg ik
eerst een kennismakingsgesprek met de administrator. Deze keer was het een vrouwelijke
administrator, een gezellige gezette tante, die van orgine vroedvrouw is geweest.
Na de nodige formaliteiten werd ik voorgesteld aan het hoofd van het laboratorium. Een
grote grijze en sympatieke man van mijn leeftijd schatte ik. Door zijn atletische
lichaamsbouw, sierlijke manier van bewegen en zijn rustgevende uitstraling, kon hij zo van
het filmdoek afgestapt zijn.
In zijn studiejaren als arts, besefte hij hoe balangrijk een laboratorium is binnen een
ziekenhuis en is geswitched van studierichting. Hij heeft het laboratorium in het Tamale
West hospital opgezet en is nog steeds druk in de weer om de artsen het belang van een
goed werkend laboratorium, uit te leggen?
Ik had een hele doos medische benodigdheden meegenomen, welke hij dankbaar in
ontvangst nam en tot mijn grote verbazing werden deze officieel in de administratie
opgenomen met mijn naam als schenker genoteerd.
Toen ik hem zei dat ik ook nog sponsorgeld vanuit Nederland had meegenomen, sprongen
de tranen in zijn ogen. Later begreep ik waarom.
Ik werd rondgeleid op het lab en kon meteen beginnen met werken. Heerlijk, eindelijk weer
eens op een lab werken.
De afdeling zag er nog belabberder uit als wat ik verwacht had. Alles is oud en versleten en
“Afrikaans” , dwz de meubels zijn maar wat in elkaar geflansd( geen scharnieren op de
deuren, lades die niet in de rails passen en dus gewoon maar op elkaar gestapeld worden),
de laminaat bovenop de houten werktafels brokkelt af, de stoelen zijn oud en versleten,
waarschijnlijk vanuit de kringloop en alles zit onder de rode zand. Zelfs op de muren blijft
het zand zitten. De ooit eens witte vloerplavuizen zijn nu terracotta.
De bloedtransfusie afdeling is daarentegen beter dan wat ik in Swedru en Savelugu gezien
heb en wonder boven wonder is alles schoon. Dus geen tiny ants over de werktafel, geen
kakkerlakken over de vloer. Blijkt dat ze een ware achoonmaker hebben. Don, het hoofd van
de afdeling heeft een gepensioneerde schoonmaker van een ander ziekenhuis, in dienst
genomen. Niet alleen omdat hij het belang van een schone werkplek weet, maar ook om
deze goedlachse oude man een levensinvulling te geven.
Het aantal verschillende testen wat het lab kan uitvoeren is bijzonder laag, er is gewoonweg
geen geld. De urinesticks voor suiker, eiwitten of zwangerschapstest zijn minimaal
aanwezig. De ene keer zijn de watten op, de andere keer de handschoenen. Malaria wordt
alleen maar met de sneltest gedaan, dit betekent dat je maar 1soort kunt analiseren. Met de
microscoop kun je alle soorten zien, maar er is geen geld voor de giemsa kleurstof om de
preparaten te kleuren.
Volledig bloedbeeld kan gelukkig wel,getest worden, evenzo bloedgroep, HIV, hepatitis,
bloedsuiker. Maar dan heb je het ook wel gehad.
De meeste pariënten zijn verzekerd, maar voor de eenvoudige urinetesten moeten ze toch
betalen, gewoonweg omdat deze testen veel gedaan worden en het ziekenhuis te weinig
geld van de verzekering krijgt.
Ziekenhuizen in Ghana kopen in bij de pharmasist in de stad en meestal
op de pof. Dat gaat natuurlijk niet altijd goed en dan is een bijdrage zoals mijn sponsorgeld
van harte welkom.