Kintampo
Door: Thera
Blijf op de hoogte en volg Thera
29 November 2015 | Ghana, Kintampo
21-11-2015 Kintampo.
Mijn laatste dag in Savelugu. Een eerste dag van mijn terugreis naar Accra, naar huis.
Eerst afscheid nemen van mijn gastgezin. Ik had cadeautjes gekocht voor de kinderen en wat lekkers voor de volwassenen. Mohammed nam z'n fotocamera en ik dacht: goh, eerst zag ik 'n tv, toen 'n elektrisch strijkijzer, vervolgens een i-pad en nu een gloednieuwe camera. Voelt heel erg raar, als je ze dan in een hut ziet slapen en zittend op de grond ziet eten.
Enfin, ik had al wat foto's van ze genomen en toen commandeerde Mohammed wat en liep iedereen teug naar binnen, om vervolgens in mooie kleren weer naar buiten te komen. Natuurlijk.
De fotosessie duurde wel heel erg lang, ze bleven aan de gang, maar wel om te lachen.
Uiteindelijk ben ik dan toch vertrokken. In Tamele zou ik de Belgische vrijwilligers ontmoeten om dan samen naar de watervallen van Kintampo te gaan.
Het weer veranderde langzaam, het werd heter en er waas zand in de lucht. Sahara-zand. Je zag het aan de horizon, aan de vergezichten; alles zag er "heiig" uit. Op de straat, tegen de stoeprand lag zand, in de winkels op de artikelen lag zand en iedereen was de hele dag bezig met vegen en stoffen.
In Kintampo aangekomen, zijn we naar de watervallen gelopen. Het zijn er 3, waarvan de laatste natuurlijk de meest imposante is. Hoog, breed en het water stroomde over meerdere trappen naar beneden. Prachtig.
Dit bleek toch een iets meer touristische attractie te zijn als wij gedacht hadden. Nouja, touristen. 2 bussen met scholieren en nog wat auto's. Dat maakte het wel gezelliger. De scholieren sprongen het water in, kropen achter de waterval en gebruikten de glibberige rotsblokken onderaan de val als glijbaan. Leuk om daar naar te kijken.
En zoals dat hoort tegenwoordig, stond er een fotograaf die 3 snel-ontwikkelaars op zonnecellen, bij zich had, Deze stonden gewoon op een dikke rotsblok en waren constant aan het werken. Want deze Ghanezen wilden maar al te graag op de foto.
Merel en Michel zijn daarna naar Tamale teruggekeerd en ik ben in Kintampo blijven overnachten, om de volgende ochtend naar Kumasi door te reizen. Het guesthouse was wonderbaarlijk schoon en mooi om te zien.
Mijn laatste dag in Savelugu. Een eerste dag van mijn terugreis naar Accra, naar huis.
Eerst afscheid nemen van mijn gastgezin. Ik had cadeautjes gekocht voor de kinderen en wat lekkers voor de volwassenen. Mohammed nam z'n fotocamera en ik dacht: goh, eerst zag ik 'n tv, toen 'n elektrisch strijkijzer, vervolgens een i-pad en nu een gloednieuwe camera. Voelt heel erg raar, als je ze dan in een hut ziet slapen en zittend op de grond ziet eten.
Enfin, ik had al wat foto's van ze genomen en toen commandeerde Mohammed wat en liep iedereen teug naar binnen, om vervolgens in mooie kleren weer naar buiten te komen. Natuurlijk.
De fotosessie duurde wel heel erg lang, ze bleven aan de gang, maar wel om te lachen.
Uiteindelijk ben ik dan toch vertrokken. In Tamele zou ik de Belgische vrijwilligers ontmoeten om dan samen naar de watervallen van Kintampo te gaan.
Het weer veranderde langzaam, het werd heter en er waas zand in de lucht. Sahara-zand. Je zag het aan de horizon, aan de vergezichten; alles zag er "heiig" uit. Op de straat, tegen de stoeprand lag zand, in de winkels op de artikelen lag zand en iedereen was de hele dag bezig met vegen en stoffen.
In Kintampo aangekomen, zijn we naar de watervallen gelopen. Het zijn er 3, waarvan de laatste natuurlijk de meest imposante is. Hoog, breed en het water stroomde over meerdere trappen naar beneden. Prachtig.
Dit bleek toch een iets meer touristische attractie te zijn als wij gedacht hadden. Nouja, touristen. 2 bussen met scholieren en nog wat auto's. Dat maakte het wel gezelliger. De scholieren sprongen het water in, kropen achter de waterval en gebruikten de glibberige rotsblokken onderaan de val als glijbaan. Leuk om daar naar te kijken.
En zoals dat hoort tegenwoordig, stond er een fotograaf die 3 snel-ontwikkelaars op zonnecellen, bij zich had, Deze stonden gewoon op een dikke rotsblok en waren constant aan het werken. Want deze Ghanezen wilden maar al te graag op de foto.
Merel en Michel zijn daarna naar Tamale teruggekeerd en ik ben in Kintampo blijven overnachten, om de volgende ochtend naar Kumasi door te reizen. Het guesthouse was wonderbaarlijk schoon en mooi om te zien.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
