Naar kumasi

16-10-2015
Vrijdag. Ik heb de dag vrij genomen zodat wij, Julia, Greete en ik, om 6 uur in de ochtend met de trotro naar Kumasi kunnen vertrekken. De reis zou volgens Solomon, 8 uur duren.
Het was zoals altijd hartstikke gezellig in de trotro. Muziek op geluidsterkte 100+ en slapende mensen.
Het eerste gedeelte van onze reis ging langzaam, erg langzaam. Het wegdek was ontzettend slecht en ik voelde dat de bus stotterde. Na 2 uur rijden stopte de chauffeur en ik dacht: plaspauze? Hier? Midden in 'n dorp met geen openbare toiletten?
Maar ik vergiste me, de motor had het opgegeven.
Dus, iedereen uit de bus op zoek naar een plekje in de schaduw, want het was al bloedheet.
Eric, de consulent van Syto in Kumasi, belde me om te vragen hoe laat we dachten aan te komen en dat was geen grapje. Ik zei, we zien wel. This is Afrika.

Ozze chauffeur woar mit zienge koempel kreftig ant sjlussele an d'r motor. Hoffentlich jeet dat allenuij jôd, den vertsuunlich jesjieër hant ze nit....metser, leffele, ing ouw tsang die jaaroesnit tsouw ken en noch mieë va ezoë inge breuzel.
Noa drei viedelsjtond jonge vier da doch wieër. Me ken och pômpend sjakele en achja .....die drei-de versjnelling hat me doch jaaroesnit nuedig.................

Ik had op de landkaart gekeken waar we ongeveer zaten. In Ghana zijn geen naamborden van de dorpen en ook geen wegbewijzering. Bovendien is er geen enkele kaart die helemaal correct is. Op de touristen-kaart staat 'n dorp links van de doorgaande weg en op de stratenkaart staat hetzelfde dorp rechts van de straat. Lekker handig voor als je op een splitsing staat.
We hadden nog een lange weg te gaan, pfffffff. Met dit tempo gaat deze reis langer dan 8 uur duren.
Uiteindelijk kwamen we op een grotere, bredere en betere weg uit....lekker doorrijden. Er galmde een "aaaahhhhhh" door de bus. De Ghanezen waren blij dat we eindelijk tempo maakten. Vreemd, normaal gaat alles traag en daar hebben ze geen problemen mee. Maar de trotro moet racen.

De pret duurde echter niet zo lang. We stopten alweer.
Deze keer echter bij een grote parkeerplaats met yes, yes...schone openbare toiletten.
Er reed een "strooiwagen" langs ?????? Die strooide geen zout, maar sprenkelde water over de, met een dikke laag zand bedekte, straat. Zodat het niet meer zo stofte. Raar om te zien, maar wel praktisch.
Nu kwam er een derde man bij, "kloemelde" wat aan de koppeling en toen was het probleem opgelost.

De rest van de tocht ging over een goed geasfalteerde autosnelweg!!!!!! Wauw...de eerste en enige autosnelweg van Ghana...Accra-Kumasi.
Hopelijk blijft die langer leven dan de spoorweg die nota-bene Nederland ooit aangelegd heeft. Ik dacht dat deze 10 jaar gewerkt heeft en toen was het over. Er wordt namelijk niks onderhouden.

Het landschap veranderde. Het werd groener en lieflijker, meer gras en struikgewas; minder zand en stenen.
De autosnelweg liep parallel aan een bergketen met regenwoud. De toppen van de bergen, die niet hoger dan 800 meter zijn, waren omringd door "miezerregenwolken". Prachtig om te zien.

Er zat een man naast me en die me vol trots vertelde, dat er boven op de berg een dorp was.......onvoorstelbaar, vond hij zelf.
Als de trotro even stopte om een passagier eruit te laten kon je het oerwoud ruiken........zaaalig.
Eindelijk. Geen stank meer maar de geur van gras en bomen.

Na 6 uur rijden ( !!!!! ), naderden we Kumasi.
In ieder boek over Ghana staat, dat je niet in Ghana bent geweest als je niet in Kumasi bent geweest......Zeggen ze ook over de trotro. Dus moest ik gaan.......

De stad is de drukste stad van West Afrika, dus eigenlijk niks voor mj. Maar een collega, afkomstig uit Kumasi, zei dat de stad erg groen was en de moeite waard om te bezichtigen.
En nu was ik er...........
Inderdaad, ontzettend druk, chaotisch en het feit dat een gedeelte van de stad vernieuwd wordt, maakte het nog chaotischer.

In Swedru heb je meubelmakers die hun goederen langs de straat zetten, bij wijze van etaleren. Dan staat er van alles en nog wat. Maar langs de toegangsweg van Kumasi stonden honderden meters lang alleen maar of kasten, of bankstellen, of bedden; waarvan de lattenbodems door de zon krom getrokken zijn. Grooooote stad dus, met de woonboulevard aan de buitenring.
Het meest zie je autobanden. In de hele stad staan de autobanden opgestapeld om te verkopen.

Eenmaal aangekomen aan het eindstation, worden we zowat uit de trotro getrokken. Taxichauffeurs die je maar al te graag voor veel te veel geld naar je hotel willen brengen....als ze het vinden.
Gelukkig kwam Eric van Syto ons al snel ophalen en bracht ons naar ons verblijf.
Een groot huis waarin allerlei mensen woonden. Een gepensioneerde bisschop met z'n vrouw (?), z'n dochter (op jonge leeftijd al weduwe), 2 kleinkinderen, 'n zus van de bisschop met haar dochter en Eric. Die dan weer een schoonbroer van de dochter was.
Ze hadden ook nog een bed and breakfast in hetzelfde huis. Lekker gezellig met z'n allen aan tafel.