Christ Ambassy

11-10-2015
De eerste jaar dienst van pap. Ik zit er al de hele week aan te denken. Vorig jaar in die tijd......

Alex, 'n collega, is niet alleen analist maar ook een pastor.
Hij is lid van e Christ Ambassy. In Ghana heb je heel veel verschillende kerken, het schijn t zelfs dat in Ghana de meeste Jehova getuigen van de hele werld leven.
Iedereen is gelovig, het maakt niet uit welk geloof en dit mengen ze met hun eigen geloof.

Alex heeft me al meerdere malen uitgenodigd om zijn kerk te bezoeken, maar ik was altijd op reis.
Nu was wel een goed moment om te gaan.

Dus heb ik zondag ochtend de taxi genomen naar Christ Ambassy. Er zaten 2 jonge meisjes in de taxi die mij giegelend aankeken. Ik dacht eerst vanwege mijn huidskleur, maar later bleek dat ze ook lid waren van die kerk en daar voor de kinderopvang zorgden.
Gelukkig maar, want zonder deze meisjes had ik dat nooit gevonden.
De kerk was midden in het centrum gelegen, op de eerste verdieping van iets wat een warenhuis moest voorstellen.
Alles was feestelijk versiert in goud, wit en blauw. Uit de enorme boxen kwamen meer dan genoeg dcb en op iedere vierkante meter hing een grote "fan" op volle toeren te draaien.
Alex was er al en zeer verheugd dat ik gekomen was.
Rechts naast het podium stond het orkest met het koor. Links van het podium stonden de vip zitplaatsen en daar stond een zeer fraai gekleedde vrouw van middelbare leeftijd. Ze had haar handen opgeheven, haar ogen gesloten, stond wat te prevelen en tegelijkertijd op haar kaugum te knauwelen.
Het was half 9 en ik wist bij god niet hoe laat die mis zou beginnen.
Er waren al enkele gelovigen aanwezig en deze stonden staand te bidden. Sommigen van hen waren helemaal in trance. Met dichtgeknepen ogen, handen opgeheven stonden ze al wiegend te prevelen.
Ik wist niet wat ik daar nu van moest denken, het leek zo onwaar. Zijn die nu echt zooo gelovig en hoe zit dat met die mevrouw die al biddend gewoon op haar kauwgum knouwelt en af en toe haar ogen opend en rondkijkt......
Op het poium ( het is geen altaar), liep een spreker te ijsberen en die herhaalde telkens weer opnieuw z'n zin. Ik verstond er niks van. Of de installatie werktte niet goed, of hij sprak Twi.
Het kwam erg onnatuurlijk over, het leek meer op massahypnose.
Om 9 uur begon het koor te zingen ....wauw....gospel van de bovenste plank. Ze hebben 2 liederen gezongen elk lied duurde 1/2 uur........Eerst zong een meisje solo en bij het 2de lied 'n jonge man, die me kippenvel bezorgde met z'n stem.
Tijdens het laatste lied kwam een dame naar voren gelopen en begon te dansen. Langzamerhand volgden er meer, zelfs koorleden dansten mee. Het leek het wel een polonaise van gospelzingende mensen, je kreeg zin om mee te doen. Maar ik heb me beheerst, ik tenslotte een vreemde eend in de bijt.
Toen sprak Alex over knowledge is everything. Dit was het thema van de week in alle Christ Ambassy kerken. Het was totaal iets anders als wat ik gedacht had. Na iedere 5de zin Halleluia en praise the lord, maar voor de rest was het gewoon een filosofisch gebeuren.
Weer 'n lied van een half uur en nu heb ik wel meegedansd.
Om een uur of 11 begon de "opper"pastor met z'n betoog. Ik was zo benieuwd wat die allemaal te zeggen had.
Dat had ik in de verste verte niet bedacht. Geen opgeheven vinger en je moet dit en dat en je bent slecht.....nee, gewoon alledaagse dingen.
Doorbreien op het knowledge verhaal en daarna mensen een riem onder het hart steken: you are important, you are needed en nog meer van zulke spreuken. Natuurlijk is er dan wel altijd eentje die op dat moment deze woorden nodig heeft en dan ook in tranen uitbarst. Zo, liep er een jonge vrouw naar voren, zakte op haar knieën, hield haar handen voor het gezicht en begon te huilen.
Nadat ze gezegend was stond ze op, haalde haar handen weg...............je zag helemaal geen tranen of een behuild gezicht...........tja, wat moet je daar nu mee.
Verder heeft de pastor nog wat bijbel teksten uitgelegd, maar dan wel in de huidige moderne tijd en dat deed hij verdomd goed. Daar heb je wat aan.
Het verbaasde me dat hij zei: it's not God doiing this, it's you !!!!!
De preek heeft 1 uur geduurt en ik heb me geen moment verveelt.
Natuurlijk waren er halleluia's en praise the lord en voor al veel "say it" en dan moesten de mensen de laatste woorden herhalen....en dan nog eens en nog eens enz ( kreeg ik toch even een sieg heil gevoel )
Het was boeiend, totaal niet slaapwekkend en zeer interressant om te horen wat die allemaal te vertellen had. En het was zeer zeker een levensles voor de kerkgangers waarvan het overgrote gedeelte geen school heeft gehad.

Daarna was er weer zang en bedankte de pastor zich bij de mensen.
Deze stonden op en gingen allemaal afscheid van hem nemen. Even handschudden en even een momentje voor een kort privé gesprekje.
Heel apart allemaal.
Ik ben geen kerkganger en de katholieke kerk zegt me niks, maar dit had ik niet willen missen.
en