Aburi

02-10-2015
De jeugd gaat dit weekend alweer naar Cape Coast, strand, swingen en drinken.
Nouwwwww.....daar had ik geen zin in. Op stap gaan is leuk, maar dat kun je thuis ook.
Ik wil Ghana zien, ruiken en proeven dus heb ik besloten om dit weekend naar Aburi te gaan.
Ik had er al veel over gelezen en nadat een collega van het lab mij foto's heeft laten zien, wilde ik zeer zeker gaan. Desnoods alleen. Dat vonden mijn collega's maar een beetje raar. Maar je kunt in Ghana als vrouw heel safe alleen reizen. Je moet wel zelf op de hoogte zijn van waar je bent en waar je naar toe wilt. Afstanden en tijd inschatten, kunnen ze hier niet. Zij weten alleen maar wanneer ze moeten vertrekken, om voor het donker aan te komen.

Aburi spreek je uit als Ebbroei....als je het in het echte Engels uitspreekt, dan kom je ergens anders terecht. Dus moest ik op het lab goed oefenen, want ze waren toch ooh zo bezorgd dat ik in het verkeerde dorp terecht zou komen.
Ik had Edith, van de organisatie Syto, gevraagd waar in Accra ik moest overstappen. Krijg ik toch een heel reisplan terug. Ze heeft me zelfs naar het trotrostation in Swedro gebracht en onderweg regelmatig gebeld of alles goed verliep. Fijn toch.
Ze had ook geregeld dat ik in Aburi bij de bushalte opgehaald zou worden door iemand van Syto. Geweldig. Ik wist dat Syto, haar vrijwilligers overal mee helpen en begeleiden. Ze plannen uitstapjes, fungeren als gids en ze boeken verblijfplaatsen voor je. Maar dan ben je met een groep vrijwwilligers. Dus dit vond ik gewoonweg geweldig.

Tijdens de rit naar Accra, die 2 uur duurt, heb ik een heel fijn gesprek gehad met een Ghanees. Een laboratorium-technicus....grappig. Op die manier heb ik een hele sight-seeing tour gehad van de omgeving en Accra. Nu weet ik dus waar de grote villa, van de beste voetballer van Ghana, staat. Hij heeft me geattendeerd waar ik moest uitstappen en overstappen op een andere trotro.

Op zich is dat een hele heisa. De trotro heeft een 3-5 banken voor 3 personen. Aan het eind van de bank hebben ze nog een klapstoeltje gemonteerd, die uiteraard ook in gebruik genomen worden. Als je dus moet uitstappen, dan moeten alle mensen die voor je op een klapstoeltje zitten; ook uitstappen. Anders kom je er niet uit. Dit alles gaat met zulk een rust en gelatenheid dat is niet te beschrijven. Ze helpen elkaar ook met het dragen van zware tassen en zo.

Op Mallam junction moest ik dus overstappen naar Madina en ook in deze trotro had ik een interresant gesprek en gids naast me zitten. We reden zo langzaam het centrum van Accra uit en daar veranderde de stad van Afrika naar Europa.
Grote winkelcentra, grote huizen, hoge torenflats, goede straten en druk, druk druk. Met zeer gemeleerd verkeer....net als in Napoli...oude auto's, nieuwe auto's, grote, kleine,'n kleine botsing en dan ook nog voetgangers die de autosnelweg oversteken. Pfffffff
Op een gegeven moment hoorde ik een sirene en niet kort daarna werden we ingehaald door een lijkwagen......met sirene.....?????

In Madina aangekomen moest ik voor de laatste keer overstappen. Wat een drukte, wat een chaos....daar is New York niks tegen. Het krioelde van de mensen, je zag door de bomen het bos niet meer. En allemaal schreeuwen en roepen, terwijl de regae knoerhard door de boxen loeide.
Deze keer lagen de 2 trotrostations een stuk uit elkaar en de chauffeur zwaaide maar wat met z'n arm....go that way, go to headstation....Later begreep ik, dat hij het station boven op de heuvel bedoelde.....headstation.
Maar, gelukkig was er weer iemand die mij hielp. Een jonge vrouw, lerares uit Wineba bleek later, ze had me eerder in het ziekenhuis zien werken. Ze heeft mijn rugzak gedragen en helemaal begeleid naar de juiste trotro. Zonder haar hulp had ik dit niet zo snel gevonden.
Goh, dit zou me in Nederland nooit overkomen. Wat een prachtige mensen.

In Aburi moest ik uitstappen bij Aburi Girls; een school/internaat voor dochters van de upper-class en dat was zeer duidelijk te zien.....héhé eindelijk "beschaving"..........

Sefacor van Syto kwam me ophalen en heeft me naar een guesthouse gebracht. Precies hetzelfde guesthouse wat ik al eerder in mijn travelguide gevonden had , Sweet Africa!!!!!!!!Grappig.........

Het is er goed vertoeven. Mooie grote tuin en ........de buurvrouw is Rieta Marley. Ja, de weduwe van "No women no cry."

We zijn nog wat gaan eten en Sefacor wilde mij absoluut niet alleen naar huis laten gaan. Het was al donker en de regel van Syto is totale begeleiding. Moewaahh. Ik voel me net de koningin.
Eenmaal op straat, wachten op een lege taxi, viel de straatverlichting uit........en toen was het pikkedonker.........................en kon ik voor de allereerste keer de Afrikaanse sterrenhemel aanschouwen. Heel erg raar, je herkent niks.

Aburi ligt op 450m hoogte en in het dal zie je Accra liggen, nou,,,een gedeelte van Accra.
Wat een grote stad. De hele horizon was een en al lampjes. Het is dan ook een miljoenenstad en de naam betekend: mierenhoop.