Swedru

Vandaag naar Swedru. Bin gespant wie Swedru ist.
Met de trotro......wat en kermisatractie, rodelen in Ghana.
Heel gezellig in een propvolle minibus. Het is warm, maar omdat alle ramen open staan heb je toch een natuurlijk airco-effect. Nu maar hopen dat ik me geen kou op loop.
Of inge sjtieve nak. Dat ken iech noe nit jebroeche.

Aus Accra fahren wahr noch eine ganze Höllenfahrt. Da ist Napoli niks gegen.
Aal kriskras durchee waans, jroeëse bussen, kling bussen, motors, fietsers en luu. Um d'r trotro erum jet verkäufer die diech jet aa wille sjmiere....durch de vinster hin, want die sjtunt ja ôp.
Er is geen belijning op de weg, maar dat is geen probleem. De venters vormen een lange middenstreep en zijstreep. Vrouwen met de hele etalage op hun hoofd, 'n jerrycan op hun buik en de baby op de rug en maar lopen, schreeuwen, verkopen en bewegen alsof het niks is.

Naast mij zat een vrouw met haar zoontje van een jaar of 1,5-2. Het kind bleef rustig op moeders schoot zitten ondanks de hitte en het gehobbel. Hij blijft mij aanstaren met zijn heeele grote zwarte ogen. Mutti füttert ab und zu ein pletzje und dan krijgt hij de borst. Midden in de trotro. Prachtig.

Af en toe stopt de trotro om mensen in en uit te laten stappen.
Er komt een jonge vrouw naast me zitten en we raken in gesprek. Natuurlijk vraagt ze meteen of ik haar mee wil nemen naar Nederland. Op die vraag ben ik voorbereid, dus dat onderewerp werd heel snel ovrgeslagen.
We rijden Accra uit en de omgeving wordt groen en heuvelachtig. Joyce, de jonge dame naast mij, legt mij uit dat er veel plantages in Accra zijn. Plantage hier is bij ons een half voetbalveld.
Ik zie bananen en ananas. Kom d'r noe pas hinger dat ananas onger de eëd jruit....toepes.
De weg wordt steeds slechter het asvalt minderd het zand meerderd.
Asvalt, wordt in Ghana ook asvalt genoemd. Grappig. Wietsig.
Uiteindelijk is er alleen nog maar een zandweg, zandstraat met af en toe een plekje asvalt. Alsof et va d'r vrachwaan is jevalle.
We komen om 12 uur aan in Swedru........wie in Accra, nur Auto's und Bussen. Dazwischen laufen die menschen kreutz und queer. Ein grosser choas. Und neben die Strasse stehen dan dieselbe "läden" wie in Accra.

Ik moet Edith van de organisatie bellen, om mij op te halen. Door al het lawaai van het verkeer en de eeuwige muziek, kan ik haar niet verstaan. Gelukkig helpt Joyce me.

Overal wordt ik zo vriendelijk geholpen en zeggen ze: "you go rest, I will do".
Mijn backpack heb ik nog geen enkele keer zelf gedragen.....
Mein backpack hab Ich noch nicht ein mahl zelbst getragen. Toll.

Vervolgend stappen we in 'n taxi. Alles staat vast. Kreutz und queer steht der ganze Verkehr fest.
De taxi's staan in alle windrihtngen stil, iedere chauffeur toeterd maar wat, maar er gebeurt niks. Waaaahhhhhh. Eens even kijken hoe lang dit gaat duren.
Dan gaan de omstanders zich ermee bemoeien...die is het schuld, die moet weg daar....nee,nee die daar achter kan aan de kant..en zo gaat dat 10 minute door. Totdat iedereen het veel ste warm heeft, of van het wachten in de taxi of van het temperamentvolle overleggen. En dan ineens....is er plaats en begint de knoop van auto's te bewegen en los te komen.
Fantastisch......