waterval

04-10-2015
De zondagochtend begon zonnig en het is de hele dag zo gebleven. Het werd steeds heter en heter. Helaas zonder zeebriesje. Goh, nooit gedacht dat ik een zeebriesje lekker zou vinden.
Ik wilde naar de Asemina waterval gaan. Dit kan alleen via de stad Koforidua; een omweg, dat wel maar via de andere kant is het woud ondoordringbaar.
Dus op naar Aburi trotro station, ohnee dat gaat hier anders...Koforidua station. Is in Aburi, maar de trotro gaat naar....juist
Het was pas 7 uur en zondag, dus reden de trotro's nog niet.
Gelukkig was er een taxi en de chauffeur wilde mij wel brengen. De rit zou 1 uur duren en GHC 60,00 kosten ( € 15,00 ), maar dan had je ook wat.....en zo was het ook. Een heel vriendelijke chauffeur die veel wist te vertellen over de omgeving en de mensen. Als ik een foto wilde maken dan stopte hij, zodat ik kn uitstappen. Zo gebeurde het dat we langs een super groot en super luxe hotel reden. Zoiets zou in Monaco goed passen, maar in Ghana?????????????? Hij vroeg: will you take a picture? En ik zei: No.
Ik schaamde me voor die overdreven luxe in zo'n arm land. Kreeg het niet voor mekaar om deze decadentie te fotograferen.
Later, toen we een dorpje met termietenhuizen ( gemaakt van plaggen uit de termietenhopen) passeerden, wilde ik wel fotograferen. Snapte die niks van.
Normaal willen de mensen niet dat je hun armoede knipt, maar met een Ghanese "gids" is dat geen probleem.
Hij heeft me in Koforidua netjes afgezet bij het juiste trotro station. Daar stond alweer iemand van syto op me te wachten. Deze nam mijn bagage onder z'n hoede zodat ik niet gepakt en gezakt naar de waterval hoefde te lopen. Hij gaf de trotrochauffeur instructies en toen ....ab mit die Post.

Onderweg heb ik zoooo genoten van de mooie natuur, de bergen, de rust. Zelfs in de dorpjes waar we doorheen reden was het rustig. Geen winkeltjes open, wel hing overal de was op (zoals gebruikelijk), geen afval langs de weg, alle straten waren mooi aangeveegd en de mensen zaten in de kerk.

Toen stopte de trotro en moest ik er uit. Midden in de wildernis, helemaal alleen.
Ik zag dat aan weerskanten van een pad, de boomstammen wit waren geverfd. Dan krijg je toch zo'n klein duimpje gevoel....
Inderdaad was dat de weg bewijzering. Onderweg kwam ik langs een oud, heeel oud huisje met een bord ervoor. "Please, before you enjoy. Come and visit uncle Sam". Uhhhhhhhhhh
Ik ben dus maar doorgelopen. Maar niet lang daarna riep mij iemand. Uncle Sam. Een ietwat oudere man die als gids/boswachter fungeerde. We liepen naar de waterval en gezien het ieniemienie stroompje wat daar vanaf kwam ( op de landkaart is het een riviertje, maar het leek meer op d't koelbaach) had ik al een donkerbruin vermoeden dat dit geen spektakel zou worden. Inderdaad.....tijdens het regenseizoen, is dit een spectaculair gebeuren, dan hou je ook geen droge voeten op het pad. Maar nu was het een aanfluiting, best wel een beetje lachwekkend. Op de foto's van de brochures staat toch wat anders. De gids legde me uit dat de waterval uit 3 stukken bestond en dat wat ik nu zag was het laatste en grootste stuk. Dus wilde ik de berg op. No,no maby an other time; zei die......pppffff heb ik weer. Alleen gaan was geen optie. Dit moet je in Afrika niet doen.
Dus heeft hij me teruggebracht naar de straat.
Aan de overkant liepen mensen en die vroegen iets tegen hem. Hij antwoordde met "Holland", zij lachen. Toen stopte een taxi, maar ik zei: no, no I go with trotro". Nog meer lachen. Een ubruni die liever in een gammele trotro zit!
Onderweg passerde wij de ene na de andere gospel-dienst. Prachtig.

In Koforidua aangekomen, stond de jonge man van Syto al op me te wachten. Er is een rechtstreekse verbinding met een luxe touringcar naar Swedru. Maar....................................niet op zondag. Dan rijden alleen de trotro's en de weg was slecht, heel slecht "lots of dust".
Of omrijden via Accra, ook in trotro's............
Ik dacht, ach laat die zandweg maar komen, hebben we dat ook meegemaakt. Nou, dat heb ik geweten.
Knoerhard reed die, maar dan ook knoerhard en toen het svalt over ging in zand ging het was trager.
Toen kwamen de diepe kuilen afgewisseld met dikke stenen en nog meer zand.
De mensen in de bus bedekten zich op een gegeven moment met een omslagdoek, ook het gezicht. Nu weet ik waarom. De ramen werden gesloten en toch kwam het zand overal naar binnen. Van onderuit de gaten in de vloer, vanuit de achterklep die een stukje open stond en door de kapotte schuifdeur blies alles naar binnen; om vervolgens door het open raam van de chauffeur weer naar buiten te gaan. Het werd heet in de trotro, bloedheet en mistig van de zand.
En via mijn oordoppen van de mp3 hoorde ik high way to hell..................

Soms was er een kort stukje asvalt en dan ging het spektakel weer door.
Uiteindelijk ontdeden de mensen zich van hun omslagdoek en maakten het gezicht en handen schoon en toen wist ik dat het voorbij was. Ik was wel helemaal geel van het zand en klets, kletsnat van het zweten.
Toen maakte ze alle ramen weer open en drukte de chauffeur het gaspedaal weer helemaal down.
Oei, oei, als dat maar goed gaat, nat van het zweten en dan die wind/tocht............

Maandagavond kreeg ik koorts en keelpijn, heel veel keelpijn. Wist ik wel.
Dinsdag ben ik nog gaan werken, maar woensdag ging het niet meer. Edith, van Syto kwam langs en zij stond erop dat ik een malariatest laat doen, vanwege de koorts. Pffffffff